Το γεγονός που διαφοροποιεί τον άνθρωπο από τα υπόλοιπα θηλαστικά είδη είναι ότι αποκτά ορθοστασία στηριζόμενος μόνο στα δύο κάτω άκρα του και ταυτόχρονα απελευθερώνοντας τα χέρια του. Το σκαρφάλωμα σε δέντρα, κολώνες, σκάλες (ανεμόσκαλα, σουηδική σκάλα), σκοινιά, τοίχους αναρρίχησης στην παιδική ηλικία έχει ως αποτέλεσμα το παιδί να βιώνει την εμπειρία της τρίτης διάστασης, εξισορροπώντας με την κίνηση που αναπτύσσει τη δύναμη της βαρύτητας.

 Η Θεραπευτική Αναρρίχηση είναι το κατάλληλο μέσo για παιδιά και έφηβους με προβλήματα στην επεξεργασία αισθητηριακών πληροφοριών.

 Δυναμώνουν οι μυς και αυξάνεται ο μυϊκός τόνος του σώματος, γεγονός που έχει άμεσες θετικές συνέπειες στη λεπτή κίνηση και γραφοκίνηση.

 Η Θεραπευτική Αναρρίχηση απαιτεί το συντονισμό ματιών-χεριών, χεριών-ποδιών και τη σωστή συνεργασία των δύo πλευρών του σώματος του παιδιού. Το παιδί μαθαίνει να σχεδιάζει και να πραγματοποιεί τη σωστή κίνηση, να ακολουθεί κανόνες, να εμπιστεύεται τον θεραπευτή και τον εαυτό του, ώστε να προσπαθεί να ανεβαίνει στο επιτρεπόμενο ύψος, σχεδιάζοντας και συζητώντας με τον θεραπευτή το δρόμο της επιστροφής.

 Το παιδί πρέπει να συγκεντρωθεί για να αντιμετωπίσει και να εκτελέσει σωστά την ασκηση. Επίσης, μαθαίνει να καταλαβαίνει τα δικά του όρια και να αντιμετωπίζει τους φόβους τους.

 Έκτος από χαρά, η θεραπευτική αναρρίχηση δημιουργεί αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση.